string
n. கயிறு, மென்கயிறு, நுற்கயிறு, திண்ணிய நுல், மணியிழை, கட்டுத்தளை, இழைக்கச்சை, அணியிழை, அணிமணி ஊடிழை, சரடு, கோவை ஊடிழை, தாம்பு வார், தோற் கயிறு, நாய்வார், செருப்புவாமரிழை, கம்பி, ஏணிக் கைபிடிக் கம்பி, பந்தயக் கயிற்று வேலையடைப்பு, நரம்பு, நாண், வில்நாண், இசைக்கருவி நரம்பு, நரம்பிசைக் கருவியாளர் தொகுதி, பந்துமட்டை நரம்பு, பாவைநாண், சூத்திரக்கயிறு, நெற்றிழை, அவரை நெற்றிடைநார், நீள்குலை, இழையரம், தூக்குக்கயிறு, தொடர், கோவை, வரிசை, நீளதிரள், அடுக்கம், வாம்பரி அணி, பந்தயப்பயிற்சிபெற்ற ஒர் இலாயத்துக் குதிரைத் தொகுதி, வரிப்பந்தி, குதிரை ஒட்டகை ஆகியவற்றின் வரிசை, மேடைக்கோற் பந்தாட்டக் கெலிப்புக் கணிப்புக் குமிழ்க்கோவை, கெலிப்பெண், கெலிப்பெண் பந்தடி, (இழி.) கேலிக்கூத்து, (வினை.) நுற் கயிறு இணை, இழைக்கச்சையூட்டு, வார் பொருத்து, சரடு இணை, கயிறுகள் இணைவி, மணியுருக்களை ஊடிழையில் கோத்தமைவி, நுலில் இணை, கயிற்றை உருவிவிடு, கயிறாக நிட்டு, நுலாக இழு, இழையாக நீளு, திரிதிரியாகு, புரைவுறு, பசைவகையில் நார் நாராகு, அவரை நெற்றில் நார் உரி, கட்டியிறுக்கு, உறுதிப்படுத்து, முறுக்கேற்று, நாணேற்ற வாய்ப்பாக வில்லை, வளைத்தப்பிடி, தக்க செவ்வியேற்று, (செய்.) இசைக்கருவி நரம்பற்று, மட்டுமீறி முறுக்கேற்று, மேடைக் கோற்பந்தாட்டத்தில் ஆட்டத் தொடக்கத் தேர்வாட்டமாடு, (பே-வ) தூக்கிடு, (இழி.) கேலிக்கூத்தாக்கு.
String, n. Etym: [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. sträng, Dan. stræng; probably from the adj., E. strong (see Strong); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E. strangle.] 1. A small cord, a line, a twine, or a slender strip of leather, or other substance, used for binding together, fastening, or tying things; a cord, larger than a thread and smaller than a rope; as, a shoe string; a bonnet string; a silken string. Shak. Round Ormond's knee thou tiest the mystic string. Prior. 2. A thread or cord on which a number of objects or parts are strung or arranged in close and orderly succession; hence, a line or series of things arranged on a thread, or as if so arranged; a succession; a concatenation; a chain; as, a string of shells or beads; a string of dried apples; a string of houses; a string of arguments. "A string of islands." Gibbon. 3. A strip, as of leather, by which the covers of a book are held together. Milton. 4. The cord of a musical instrument, as of a piano, harp, or violin; specifically (pl.), the stringed instruments of an orchestra, in distinction from the wind instruments; as, the strings took up the theme. "An instrument of ten strings." Ps. xxx. iii. 2. Me softer airs befit, and softer strings Of lute, or viol still. Milton. 5. The line or cord of a bow. Ps. xi. 2. He twangs the grieving string. Pope. 6. A fiber, as of a plant; a little, fibrous root. Duckweed putteth forth a little string into the water, from the bottom. Bacon. 7. A nerve or tendon of an animal body. The string of his tongue was loosed. Mark vii. 35. 8. (Shipbuilding) Defn: An inside range of ceiling planks, corresponding to the sheer strake on the outside and bolted to it. 9. (Bot.) Defn: The tough fibrous substance that unites the valves of the pericap of leguminous plants, and which is readily pulled off; as, the strings of beans. 10. (Mining) Defn: A small, filamentous ramification of a metallic vein. Ure. 11. (Arch.) Defn: Same as Stringcourse. 12. (Billiards) Defn: The points made in a game. String band (Mus.), a band of musicians using only, or chiefly, stringed instruments. -- String beans. (a) A dish prepared from the unripe pods of several kinds of beans; -- so called because the strings are stripped off. (b) Any kind of beans in which the pods are used for cooking before the seeds are ripe; usually, the low bush bean. -- To have two strings to one's bow, to have a means or expedient in reserve in case the one employed fails. String, v. t. [imp. Strung; p. p. Strung (R. Stringed); p. pr. & vb. n. Stringing.] 1. To furnish with strings; as, to string a violin. Has not wise nature strung the legs and feet With firmest nerves, designed to walk the street Gay. 2. To put in tune the strings of, as a stringed instrument, in order to play upon it. For here the Muse so oft her harp has strung, That not a mountain rears its head unsung. Addison. 3. To put on a string; to file; as, to string beads. 4. To make tense; to strengthen. Toil strung the nerves, and purified the blood. Dryden. 5. To deprive of strings; to strip the strings from; as, to string beans. See String, n., 9.