sting
n. கொடுக்கு, கொட்டும் உறுப்புமுனை, பாம்பின் நச்சுப் பல் முனை, பூச்சி வகையின் கொட்டும் உறுப்பு, (தாவ.) கொடுக்கு உறுப்பு, நச்சுப் பூச்சி முள்ளிழை, கொட்டுதல், கொடுக்கெறிதல், கொட்டுப்புண், கொட்டுதலால் ஏற்படுங்காயம், கடுப்பு, கொட்டுதலால் ஏற்படும் நோவு, குத்துமுள், குத்துமுனை, தாக்கு முனை, தாக்காற்றல், நோவுறுத்தும் கருவி, தீங்கிழைக்கும் ஆற்றல், வேதனைக் கடுமை, கொடும் பகைமை, ஆற்றல் முனை, விசைமுகப்பு, கூர்மை, விறுவிறுப்பு, திறமிக்க சொல் துணுக்கின் தாக்குதிறம், (வினை.) கொட்டு, கொடுக்கினால் தாக்கு, கொட்டிக் காயம் உண்டு பண்ணு, கடுப்பு உண்டுபண்ணு, கொட்டி நோவுறுத்து மனவேதனையூட்டு, சுறீரெனத் தாக்கு, கொட்டும் ஆற்றல்பெற்றிரு, வேதனையயூட்டும் ஆற்றல் பெற்றிரு, கொட்டும் ஆற்றலைப் பயன்படுத்து, ஏய், மோசடிக்குள்ளாக்கு, கடுப்புக் கொள், கொட்டினாற் போன்ற வேதனை கொள், கைப்பற்று, சிக்கவை, (இழி.) பெருஞ்செலவுக்குள்ளாக்கு, கடுஞ்செலவில் சிக்கவை.
Sting, n. Etym: [AS. sting a sting. See Sting, v. t.] 1. (Zoöl.) Defn: Any sharp organ of offense and defense, especially when connected with a poison gland, and adapted to inflict a wound by piercing; as the caudal sting of a scorpion. The sting of a bee or wasp is a modified ovipositor. The caudal sting, or spine, of a sting ray is a modified dorsal fin ray. The term is sometimes applied to the fang of a serpent. See Illust. of Scorpion. 2. (Bot.) Defn: A sharp-pointed hollow hair seated on a gland which secrets an acrid fluid, as in nettles. The points of these hairs usually break off in the wound, and the acrid fluid is pressed into it. 3. Anything that gives acute pain, bodily or mental; as, the stings of remorse; the stings of reproach. The sting of death is sin. 1 Cor. xv. 56. 4. The thrust of a sting into the flesh; the act of stinging; a wound inflicted by stinging. "The lurking serpent's mortal sting." Shak. 5. A goad; incitement. Shak. 6. The point of an epigram or other sarcastic saying. Sting moth (Zoöl.), an Australian moth (Doratifera vulnerans) whose larva is armed, at each end of the body, with four tubercles bearing powerful stinging organs. -- Sting ray. (Zoöl.) See under 6th Ray. -- Sting winkle (Zoöl.), a spinose marine univalve shell of the genus Murex, as the European species (Murex erinaceus). See Illust. of Murex. Sting, v. t. [imp. & p. p. Stung (Archaic Stang (); p. pr. & vb. n. Stinging.] Etym: [AS. stingan; akin to Icel. & Sw. stinga, Dan. stinge, and probably to E. stick, v.t.; cf. Goth. usstiggan to put out, pluck out. Cf. Stick, v. t.] 1. To pierce or wound with a sting; as, bees will sting an animal that irritates them; the nettles stung his hands. 2. To pain acutely; as, the conscience is stung with remorse; to bite. "Slander stings the brave." Pope. 3. To goad; to incite, as by taunts or reproaches.