stalactite
n. தொங்கூசிப் பாறை, கடலோரக் குகைகளில் பாறையின் கரைசல் துளி வீழ்வால் மோட்டிலிருந்து தொங்கலாகக் கீழ்நோக்கி ஊசிவடிவில் வளரும் சுண்ணக்கரியகைப் பாறை.
Sta*lac"tite, n.; pl. Stalactites. Etym: [Gr. stalactite.] (Geol.) (a) A pendent cone or cylinder of calcium carbonate resembling an icicle in form and mode of attachment. Stalactites are found depending from the roof or sides of caverns, and are produced by deposition from waters which have percolated through, and partially dissolved, the overlying limestone rocks. (b) In an extended sense, any mineral or rock of similar form and origin; as, a stalactite of lava.