squawk

n. கிறீச்சொலி, பறவையின் அலறல், அச்சக் கூவிளி, வேதனைக் கூக்குரல், (வினை.) கிறீச்சிடு, பறவை வகையில் அலறு, அச்சக் கூவிளி வட்டு, வேதனைக்குரல் எழுப்பு.

---

Squawk, v. i. [imp. & p. p. Squawked; p. pr. & vb. n. Squawking.] Etym: [See Squeak.] Defn: To utter a shrill, abrupt scream; to squeak harshly. Squawking thrush (Zoöl.), the missel turush; -- so called from its note when alarmed. [Prov. Eng.] Squawk, n. 1. Act of squawking; a harsh squeak. 2. (Zoöl.) Defn: The American night heron. See under Night. Squawk duck (Zoöl.), the bimaculate duck (Anas glocitans). It has patches of reddish brown behind, and in front of, each eye. [Prov. Eng.]

---