sprout

n. தளிர், நொய்முனை, இளந்தண்டு, சிறு கிளைக்கப்பு, (வினை.) தளிர், வளரத் தொடங்கு, கப்புக்கவர் வெடி, கப்புக்கவர் வௌதப்படுத்து, மேலெழும்பு, உயரமாக வளர், தளிர்த்து வௌதப்படுத்துவது மூலமாக உண்டாக்கு.

---

Synonyms

#noun bud, germ, shoot, twig, stem, scion, [see ghost] #verb shoot, germinate, spring, vegetate, bud

Antonyms

#noun #verb blight, wither, decay

Sprout, v. i. [imp. & p. p. Sprouted; p. pr. & vb. n. Sprouting.] Etym: [OE. sprouten, spruten; akin to OFries. spr, AS. spreótan, D. spruiten, G. spriessen, Sw. spruta to squirt, to spout. Cf. Sprit, v. t. & i., Sprit a spar, Spout, v. t., Spurt.] 1. To shoot, as the seed of a plant; to germinate; to push out new shoots; hence, to grow like shoots of plants. 2. To shoot into ramifications. [Obs.] Bacon. Sprout, v. t. 1. To cause to sprout; as, the rain will sprout the seed. 2. To deprive of sprouts; as, to sprout potatoes. Sprout, n. Etym: [Cf. AS. sprote a sprout, sprig; akin to Icel. sproti, G. sprosse. See Sprout, v. i.] 1. The shoot of a plant; a shoot from the seed, from the stump, or from the root or tuber, of a plant or tree; more rarely, a shoot from the stem of a plant, or the end of a branch. 2. pl. Defn: Young coleworts; Brussels sprouts. Johnson. Brussels sprouts (Bot.) See under Brussels.

---