splutter
n. திவலை சிதறுவித்தல், மைகொட்டுதல், கடுஞ்சீற்றப் பேச்சு, கொட்டும் ஒலி, திவலை சிதறும் ஓசை, கடுஞ் சீற்றக்குரல், (வினை.) பேனா வகையில் மைகொட்டு, திவலை சிதறம் ஒலி செய், கடுமையாகச் சீறொலி செய், கடுஞ்சீற்றத்துடன் பேசு.
Splut"ter, v. i. [imp. & p. p. Spluttered; p. pr. & vb. n. Spluttering.] Etym: [Prov. E. splutter, eqivalent to sputter. Cf. Sputter.] Defn: To speak hastily and confusedly; to sputter. [Colloq.] Carleton. Splut"ter, n. Defn: A confused noise, as of hasty speaking. [Colloq.]