spark

n. தீப்பொறி, சுடர்ப்பொறி, மின்விசைப்பொறி, அனற்கூறு, ஔதர்முனை, மணிக்கல்லின் சுடர்முகப்பு, மின்னுந் துகள், மினுங்கும் பொருள், உயிர்ப்பு, உயிர்த்துடிப்பு, அறிவுத்துடிப்பு, பண்புத்திறம், தூண்டுதிறம், மகிழ்நன், ஒய்யாரன், காதற்கொழுந்து, இன்பண்பாளர், சமுதாத்திற் பழகுதற்கினியவர், (வினை.) அனற்பொறி காலு, சுடர்ப்பொறி வௌதயிடு, மின்பொறியுமிழ், (மின.) மின்னோட்டம் தடைப்படும் இடத்தில் மின்பொறி உண்டாக்கு, மகளிரிடையே காதல் தோழனாயமை, பழகினியனாயிரு.

---

Spark, n. Etym: [OE. sparke, AS. spearca; akin to D. spark, sperk; cf. Icel. spraka to crackle, Lith. spragëti, Gr. sph to crackle, to thunder. Cf. Speak.] 1. A small particle of fire or ignited substance which is emitted by a body in combustion. Man is born unto trouble, as hte sparks fly upward. Job v. 7. 2. A small, shining body, or transient light; a sparkle. 3. That which, like a spark, may be kindled into a flame, or into action; a feeble germ; an elementary principle. "If any spark of life be yet remaining." Shak. "Small intellectual spark." Macaulay. "Vital spark of heavenly flame." Pope. We have here and there a little clear light, some sparks of bright knowledge. Locke. Bright gem instinct with music, vocal spark. Wordsworth. Spark arrester, a contrivance to prevent the escape of sparks while it allows the passage of gas, -- chiefly used in the smokestack of a wood-burning locomotive. Called also spark consumer. [U.S.] Spark, n. Etym: [Icel. sparkr lively, sprightly.] 1. A brisk, showy, gay man. The finest sparks and cleanest beaux. Prior. 2. A lover; a gallant; a beau. Spark, v. i. Defn: To sparkle. [Obs.] Spenser. Spark, v. i. Defn: To play the spark, beau, or lover. A sure sign that his master was courting, or, as it is termed, sparking, within. W. Irwing.

---