park
n. பூங்கா, திறந்தவௌதத்தோட்ட வளாகம், பூங்காமனை,வேலிசூழ்ந்த நாட்டுப்புறத் தோட்டமனை, உந்து வண்டிகள் தங்கிநிற்குமிடம், பாசறையில் பீரங்கி அமைப்பிடம், பாசறைப் படைக்கலவைப்பிடம், பீரங்கித்தொகுப்பு, படைக்கலத்தொகுதி, சேமக்காப்பான தனிச்சோலை வளம், கிளிஞ்சில் வளர்ப்புப்பண்ணை, (வினை.) பூங்காவாக அடைப்புச் செய், பூங்காவாக்கு, பீரங்கிகளைத் தொகுப்பாக்கி வை, உந்து வண்டியைத தங்கல் இடத்திற்கொண்டுநிறுத்து.
Park, n. Etym: [AS. pearroc, or perh. rather fr. F. parc; both being of the same origin; cf. LL. parcus, parricus, Ir. & Gael. pairc, W. park, parwg. Cf. Paddock an inclosure, Parrock.] 1. (Eng. Law) Defn: A piece of ground inclosed, and stored with beasts of the chase, which a man may have by prescription, or the king's grant. Mozley & W. 2. A tract of ground kept in its natural state, about or adjacent to a residence, as for the preservation of game, for walking, riding, or the like. Chaucer. While in the park I sing, the listening deer Attend my passion, and forget to fear. Waller. 3. A piece of ground, in or near a city or town, inclosed and kept for ornament and recreation; as, Hyde Park in London; Central Park in New York. 4. (Mil.) Defn: A space occupied by the animals, wagons, pontoons, and materials of all kinds, as ammunition, ordnance stores, hospital stores, provisions, etc., when brought together; also, the objects themselves; as, a park of wagons; a park of artillery. 5. A partially inclosed basin in which oysters are grown. [Written also parc.] Park of artillery. See under Artillery. -- Park phaeton, a small, low carriage, for use in parks. Park, v. t. [imp. & p. p. Parked; p. pr. & vb. n. Parking.] 1. To inclose in a park, or as in a park. How are we parked, and bounded in a pale. Shak. 2. (Mil.) Defn: To bring together in a park, or compact body; as, to park the artillery, the wagons, etc.