snore
n. குறட்டை, (வினை.) குறட்டைவிடு, குறட்டை விட்டுக்கொண்டே காலங்கழி, குறட்டையிடும் நிலையில் எய்தப்பெறு.
Snore, v. i. [imp. & p. p. Snored; p. pr. & vb. n. Snoring.] Etym: [OE. snoren, AS. snora a snoring; akin to LG. snoren, snorken, snurken, to snore, D. snorken, G. schnarchen to snore, schnarren to rattle, MHG. snarren, Sw. snarka to snore, Icel. snarka to sputter, fizzle. Cf. Snarl to growl, Sneer, Snort. See Snoring.] Defn: To breathe with a rough, hoarse, nasal voice in sleep. Snore, n. Defn: A harsh nasal noise made in sleep.