sever
v. ஒட்டறு, வேறாகப்பிரி, இணைப்பகற்று, இசையறவு செய், இடையிட்டுப் பிரி, இணைபிரித்துறை, திற, இடையீடு அகலமாக்கு, விடர்த்து, பிள, துண்டாடு, வெட்டு, கூறுபடுத்து, வேறுபடுத்தி வை, அறுபடு, தொடர்பறுத்துக்கொள், பிரிந்துசெல், தனித்து வேறாகு, வேறுபடுத்திக்காட்டு, வேறுபட்டு நில், (சட்.) கூட்டுப்பிரி, தனித்தனியாக்கு, (சட்.) கூட்டிலிருந்து பிரிந்து தனித்துச் செயலாற்று.
Synonyms
Antonyms
Sev"er, v. t. [imp. &. p. p. Severed; p. pr. & vb. n. Severing.] Etym: [OF. sevrer, severer, to separate, F. sevrer to wean, fr. L. separare. See Separate, and cf. Several.] 1. To separate, as one from another; to cut off from something; to divide; to part in any way, especially by violence, as by cutting, rending, etc.; as, to sever the head from the body. The angels shall come forth, and sever the wicked from among the just. Matt. xiii. 49. 2. To cut or break open or apart; to divide into parts; to cut through; to disjoin; as, to sever the arm or leg. Our state can not be severed; we are one. Milton. 3. To keep distinct or apart; to except; to exempt. I will sever in that day the land of Goshen, in which my people dwell, that no swarms of flies shall be there. Ex. viii. 22. 4. (Law) Defn: To disunite; to disconnect; to terminate; as, to sever an estate in joint tenancy. Blackstone. Sev"er, v. i. 1. To suffer disjunction; to be parted, or rent asunder; to be separated; to part; to separate. Shak. 2. To make a separation or distinction; to distinguish. The Lord shall sever between the cattle of Israel and the cattle of Egypt. Ex. ix. 4. They claimed the right of severing in their challenge. Macaulay.