seminal
a. விந்திலுள்ள, விந்திற்குரிய, வளருகிற, இனம் பெருக்குகிள, விந்துவினைச் சார்ந்த, விந்துவின் இயல்புடைய, விதைப்பண்புடைய, இனப்பெருக்கத்திறங் கொண்ட, பின்விளைவுச் செறிவு வாய்ந்த, கருநிலையான, முதிரா நிலையுடைய.
Sem"i*nal, a. Etym: [L. seminalis, fr. semen, seminis, seed, akin to serere to sow: cf. F. seminal. See Sow to scatter seed.] 1. Pertaining to, containing, or consisting of, seed or semen; as, the seminal fluid. 2. Contained in seed; holding the relation of seed, source, or first principle; holding the first place in a series of developed results or consequents; germinal; radical; primary; original; as, seminal principles of generation; seminal virtue. The idea of God is, beyond all question or comparison, the one great seminal principle. Hare. Seminal leaf (Bot.), a seed leaf, or cotyleden. -- Seminal receptacle. (Zoöl.) Same as Spermatheca. Sem"i*nal, n. Defn: A seed. [Obs.] Sir T. Browne.