repudiate
v. மறுதலி, மறு தொடர்பு துற, உடைமைதுற உரிமை கைவிடு, ஏற்க மறு, கீழ்ப்படிய மறு, மேலுரிமையை உதறித்தள்ளு, வேண்டாமென்று விலக்கு, வாக்குறுதி மறு, கடனை மறு, பொதுக்கடனைத் தள்ளுபடி செய், கடமை துற, மனைவி வகையில் ஒதுக்கி வை, நீக்கு.
Synonyms
Antonyms
Re*pu"di*ate (-t), v. t. [imp. & p. p. Repudiated (-`td); p. pr. & vb. n. Repudiating.] Etym: [L. repudiatus, p. p. of repudiare to repudiate, reject, fr. repudium separation, divorce; pref. re- re- + pudere to be ashamed.] 1. To cast off; to disavow; to have nothing to do with; to renounce; to reject. Servitude is to be repudiated with greater care. Prynne. 2. To divorce, put away, or discard, as a wife, or a woman one has promised to marry. His separation from Terentis, whom he repudiated not long afterward. Bolingbroke. 3. To refuse to acknowledge or to pay; to disclaim; as, the State has repudiated its debts.