rankle

v. புண்வகையில் உள்ளார விளைவுறு, சீழ்பிடித்து உறுத்தல்கொடு, பொறாமை-ஏமாற்றம், ஆகியவற்றின் வகையில் மனத்தில் உறுத்திக்கொண்டடேயிரு, ஓயாத்துன்பம் கொடுத்துக்கொண்டேயிரு, தொடர்ந்து வேதனை தந்து கொண்டிரு.

Synonyms

Antonyms

Ran"kle, v. i. [imp. & p. p. Rankled; p. pr. & vb. n. Rankling.] Etym: [From Rank, a.] 1. To become, or be, rank; to grow rank or strong; to be inflamed; to fester; -- used literally and figuratively. A malady that burns and rankles inward. Rowe. This would have left a rankling wound in the hearts of the people. Burke. 2. To produce a festering or inflamed effect; to cause a sore; -- used literally and figuratively; as, a splinter rankles in the flesh; the words rankled in his bosom. Ran"kle, v. t. Defn: To cause to fester; to make sore; to inflame. [R.] Beau. & Fl.