purge

n. துப்புரவாக்கல், மலக்கழிப்பு, கழிப்புக்குறைப்பு, படை கட்சி மன்றங்களில் வேண்டாதவரை நீக்கிக் கழித்தல், (வினை.) பேதியாக்கு, குடலைச் சுத்தப்படுத்து, தூய்மைப்படுத்து, மாசகற்று, ஆன்மமலம் நீக்கு, உள்ளம் துப்புரவாக்கு, குற்றச்சாட்டிலிருந்து விடுதலை அளி, குற்றச்சாட்டுப் பற்றிய சந்தேகந் தௌதவி, குற்றமற்றவன் என்று எண்பி, (சட்.) பணிவேற்பினாலோ கழிவிரக்கத்தாலோ குற்றத்திலிருந்து கழுவாய் பெறு, அரசியல் கட்சியிலிருந்து விரும்பத்தகாதவரைக் கழித்தொதுக்கு.

Synonyms

Purge, v. t. [imp. & p. p. Purged; p. pr. & vb. n. Purging.] Etym: [F. purger, L. purgare; purus pure + agere to make, to do. See Pure, and Agent.] 1. To cleanse, clear, or purify by separating and carrying off whatever is impure, heterogeneous, foreign, or superfluous. "Till fire purge all things new." Milton. 2. (Med.) Defn: To operate on as, or by means of, a cathartic medicine, or in a similar manner. 3. To clarify; to defecate, as liquors. 4. To clear of sediment, as a boiler, or of air, as a steam pipe, by driving off or permitting escape. 5. To clear from guilt, or from moral or ceremonial defilement; as, to purge one of guilt or crime. When that he hath purged you from sin. Chaucer. Purge me with hyssop, and I shall be clean. Ps. li. 7. 6. (Law) Defn: To clear from accusation, or the charge of a crime or misdemeanor, as by oath or in ordeal. 7. To remove in cleansing; to deterge; to wash away; -- often followed by away. Purge away our sins, for thy name's sake. Ps. lxxix. 9. We 'll join our cares to purge away Our country's crimes. Addison. Purge, v. i. 1. To become pure, as by clarification. 2. To have or produce frequent evacuations from the intestines, as by means of a cathartic. Purge, n. Etym: [Cf. F. purge. See Purge, v. t.] 1. The act of purging. The preparative for the purge of paganism of the kingdom of Northumberland. Fuller. 2. That which purges; especially, a medicine that evacuates the intestines; a cathartic. Arbuthnot.