surge
n. அலையெழுச்சி, வீங்கு நீர்வேலை, பொங்கோதம், அலையெழுச்சிப் பரப்பு, நுரைநீர்த்தடம், மோதலைப் பரப்பு, அலைமோதல், அலை எழுச்சி தாழ்ச்சி, அலைபாய் வட்டம், அலைநீர் போன்ற முன்பின் ஊசலாட்ட இயக்கம், திரள் குழுமத்தின் முன்பின் பாய்வட்டம், இழுப்புவடத்தொய் வாட்டம், (வினை.) பொங்கு, பொங்கிப் பொங்கியெழு, கொதித்தெழு, குமுறியெழு, அலைபாய், அலைபாய்ந்தெழு, எழுந்தெழுந் தலையாடு, எழுந்து தளர்ந்தாடு, சறுக்கிப் பின்னிடைவுறு, கப்பற் கயிறு வகையில் வெட்டிப் பின்னுக்குப் பாய்வுறு, சக்கர வகையில் முன்னோறாமலே சுழலு, அலையலையாக அனுப்பு, திடுமெனப் பின்வெட்டித் தொய்ரவாகத் தளர விடு.
Surge, n. Etym: [L. surgere, surrectum, to raise, to rise; sub under + regere to direct: cf. OF. surgeon, sourgeon, fountain. See Regent, and cf. Insurrection, Sortie, Source.] 1. A spring; a fountain. [Obs.] "Divers surges and springs of water." Ld. Berners. 2. A large wave or billow; a great, rolling swell of water, produced generally by a high wind. He that doubteth is like the surge of the sea driven by the wind and tossed. James i. 6 (Rev. Ver.) He flies aloft, and, with impetuous roar, Pursues the foaming surges to the shore. Dryden. 3. The motion of, or produced by, a great wave. 4. The tapered part of a windlass barrel or a capstan, upon which the cable surges, or slips. Surge, v. i. 1. To swell; to rise hifg and roll. The surging waters like a mountain rise. Spenser. 2. (Naut.) Defn: To slip along a windlass. Surge, v. t. [imp. & p. p. Surged; p. pr. & vb. n. Surging.] Etym: [Cf. F. surgir to cast anchor, to land. Cf. Surge, n.] (Naut.) Defn: To let go or slacken suddenly, as a rope; as, to surge a hawser or messenger; also, to slacken the rope about (a capstan).