precept

n. கட்டளை, நீதி வாசகம், முதுமொழி, நல்லொழுக்கப் போதனை, தெய்விக ஆணை, எழுத்துமூலமான உத்தரவு, பற்றாணை, தேர்தலுக்கு ஏற்பாடு செய்து நடத்துவதற்கான எழுத்துமூலக் கட்டளை, குறிப்பிட்ட தவணைவீதப்படி பணம் திரட்டுவதற்கு அல்லது செலுத்துவதற்குரிய ஆணைக்கோரிக்கை.

Synonyms

Antonyms

Pre"cept, n. Etym: [L. praeceptum, from praecipere to take beforehand, to instruct, teach; prae before + capere to take: cf. F. précepte. See Pre-, and Capacious.] 1. Any commandment, instruction, or order intended as an authoritative rule of action; esp., a command respecting moral conduct; an injunction; a rule. For precept must be upon precept. Isa. xxviii. 10. No arts are without their precepts. Dryden. 2. (Law) Defn: A command in writing; a species of writ or process. Burrill. Syn. -- Commandment; injunction; mandate; law; rule; direction; principle; maxim. See Doctrine. Pre"cept, v. t. Defn: To teach by precepts. [Obs.] Bacon.