pillar

n. தூண், அழகுத்தம்பம், தூபி, ஆதாரக்கால், திருநிலைக்கால், வணங்கப்படுஞ் சிலைக்கம்பம், நெடும்பாறை, சுரங்கத்தின் மேல் தன் ஆதாரமாக அகழாது விடப்பட்ட ஒடுங்கிய பாறை அல்லது நிலக்கரிப்பகுதி, மிதிவண்டி இருக்கையின் ஆதாரம், கைக்கடிகாரத்தை அல்லது கடிகாரமுகப்பை நிலைநிறுத்தும் ஆதாரமுனை, காற்று-நீர் முதலியவற்றின் நீள் செங்குத்துப்பிழம்பு, முக்கிய ஆதரவாளர், (வினை.) தூண்களைக்கொண்டு தாங்கச்செய், தூணைப்போல் தாங்கு.

Synonyms

Pil"lar, n. Etym: [OE. pilerF. pilier, LL. pilare, pilarium, pilarius, fr. L. pila a pillar. See Pile a heap.] 1. The general and popular term for a firm, upright, insulated support for a superstructure; a pier, column, or post; also, a column or shaft not supporting a superstructure, as one erected for a monument or an ornament. Jacob set a pillar upon her grave. Gen. xxxv. 20. The place . . . vast and proud, Supported by a hundred pillars stood. Dryden. 2. Figuratively, that which resembles such a pillar in appearance, character, or office; a supporter or mainstay; as, the Pillars of Hercules; a pillar of the state. "You are a well-deserving pillar." Shak. By day a cloud, by night a pillar of fire. Milton. 3. (R. C. Ch.) Defn: A portable ornamental column, formerly carried before a cardinal, as emblematic of his support to the church. [Obs.] Skelton. 4. (Man.) Defn: The center of the volta, ring, or manege ground, around which a horse turns. From pillar to post, hither and thither; to and fro; from one place or predicament to another; backward and forward. [Colloq.] -- Pillar saint. See Stylite. -- Pillars of the fauces. See Fauces, 1. Pil"lar, a. (Mach.) Defn: Having a support in the form of a pillar, instead of legs; as, a pillar drill.