pharisee
n. கடுமையான ஆசாரங்களையும் மரபுச்சடங்குகளையும் எழுத்தியலான சட்டங்களையும் கடைப்பிடிக்கும் யூத வகுப்பினர், ஆசாரக்கள்ளர், போலிப் புற ஆசாரக்காரர், மரபொழுங்கு சார்ந்த ஆசாரக்கண்டிப்பாளர், போலிப் பகட்டர், பாசாங்குக்காரர்.
Phar"i*see, n. Etym: [L. Pharisaeus, Gr. parash to separate.] Defn: One of a sect or party among the Jews, noted for a strict and formal observance of rites and ceremonies and of the traditions of the elders, and whose pretensions to superior sanctity led them to separate themselves from the other Jews.