parataxis
n. (இலக்.) இணைப்புச் சொற்கள் அல்லது துணைச் சொற்களின்றித் துணையுறுப்பு வாசகங்களை அடுக்குதல்.
Par`a*tax"is, n. Etym: [NL., fr. Gr. (Gram.) Defn: The mere ranging of propositions one after another, without indicating their connection or interdependence; -- opposed to syntax. Brande & C.