official

n. பணிமுதல்வர், பணித்துறைவர், பொதுப்பணித்துணைவர், துணைமைப் பொதுப்பணியாளர், சமயத்துறை முறை மன்றங்களில துறைமுதல்வரின் பேராளர், (பெயரடை) பணிமனை சார்ந்த, பொதுப்பணியமர்வுபெற்ற, பொதுப்பணி யமர்புபெற்ற, பொதுப்பணி ஈடுபாடுடைய, பணித்துறை ஏற்புடைய, பணித்துறை இசைவுபெற்ற, முறைமை ஏற்புடைய, முறைமைப்பட்ட, முறையார்ந்த, மருத்துவப்ட பட்டியலேட்டின்படியான.

---

Synonyms

#noun #noun administrative, authoritative, negotiative, functional,professional

Antonyms

#noun #noun private, unofficial, unprofessional

Of*fi"cial, a. Etym: [L. officialis: cf. F. officiel. See Office, and cf. Official, n.] 1. Of or pertaining to an office or public trust; as, official duties, or routine. That, in the official marks invested, you Anon do meet the senate. Shak. 2. Derived from the proper office or officer, or from the proper authority; made or communicated by virtue of authority; as, an official statement or report. 3. (Pharm.) Defn: Approved by authority; sanctioned by the pharmacopoeia; appointed to be used in medicine; as, an official drug or preparation. Cf. Officinal. 4. Discharging an office or function. [Obs.] The stomach and other parts official unto nutrition. Sir T. Browne. Of*fi"cial, n. Etym: [L. officialis a magistrate's servant or attendant: cf.F. official. See Official, a., and cf. Officer.] 1. One who holds an office; esp., a subordinate executive officer or attendant. 2. An ecclesiastical judge appointed by a bishop, chapter, archdeacon, etc., with charge of the spiritual jurisdiction. Blackstone.

---