obsolete

n. பழமைப்பட்டுப்போனவர், புறக்கணிக்கப்பட்டவர், வழக்கற்றுப்போன பொருள், (பெயரடை) வழக்கற்றுப்போன, வழக்காற்றிலிருந்து விலக்கப்பட்ட, பழமைப்பட்டுப்போன, அருவழக்குடைய, (உயி) உறுப்பு வகையில் முன்னிலும் வளர்ச்சி மட்டுப்பட்ட,. உறுப்பு வகையில் துணையினங்களை விடப் பிற்பட்ட வளர்ச்சியுடைய, கரநிலையிலுள்ள, முதிர்ச்சியுறாத, வளர்ச்சி தடைப்பட்ட.

Synonyms

Antonyms

Ob"so*lete, a. Etym: [L. obsoletus, p.p. of obsolescere. See Obsolescent.] 1. No longer in use; gone into disuse; disused; neglected; as, an obsolete word; an obsolete statute; -- applied chiefly to words, writings, or observances. 2. (Biol.) Defn: Not very distinct; obscure; rudimental; imperfectly developed; abortive. Syn. -- Ancient; antiquated; old-fashioned; antique; old; disused; neglected. See Ancient. Ob"so*lete, v. i. Defn: To become obsolete; to go out of use. [R.] Fitzed. Hall.