obelisk

n. சதுரத்தூபி, நான்முகக் கூர்நுனிக்கம்பம், நாற்கட்டக் கம்படிவான மலை, நான்முகக் கூர்நுனிக்கம்ப வடிவமைந்த மரம், சொல் அல்லது வாசகம் போலி என்பதைக் காட்டுவதற்காகப் பண்டைச் சுவடிகளில் கையாளப்பட்ட அடையாளம், (அச்சு) அடிக்குறிப்புகளில் அல்லது ஓரங்களில் கையாளப்படும் உடைவாள் குறி.

---

Ob"e*lisk, n. Etym: [L. obeliscus, Gr. obélisque.] 1. An upright, four-sided pillar, gradually tapering as it rises, and terminating in a pyramid called pyramidion. It is ordinarily monolithic. Egyptian obelisks are commonly covered with hieroglyphic writing from top to bottom. 2. (Print.) Defn: A mark of reference; -- called also dagger [&dag;]. See Dagger, n., 2. Ob"e*lisk, v. t. [imp. & p. p. Obelisked; p. pr. & vb. n. Obelisking.] Defn: To mark or designate with an obelisk.

---