jewel
n. அணிமணிப்பூண், மணிக்கற்கள் பதித்த அணிகலன், விலையுயர்ந்த மணிக்கல், உயர்வாக மதிக்கப்படுபவர், உயர்மதிப்புப் பொருள், (வினை.) மணி பதிப்பி, அணிமணி இணை, பூண் அணி, அணிமணி ஒப்பனை செய், கடிகாரத்தின் சுழலச்சுத் துளைகஷீல் மணிக்கற்களைப் பொருத்து.
Jew"el, n. Etym: [OE. juel, jowel, OF. jouel, juel, joiel, F. joyau, dim. of OF. joie joy, jewel, F. joie joy. See Joy.] 1. An ornament of dress usually made of a precious metal, and having enamel or precious stones as a part of its design. Plate of rare device, and jewels Of rich and exquisite form. Shak. 2. A precious stone; a gem. Shak. 3. An object regarded with special affection; a precious thing. "Our prince (jewel of children)." Shak. 4. A bearing for a pivot a pivot in a watch, formed of a crystal or precious stone, as a ruby. Jewel block (Naut.), block at the extremity of a yard, through which the halyard of a studding sail is rove. Jew"el, v. t. [imp. & p. p. Jeweled, or Jewelled; p. pr. & vb. n. Jeweling, or Jewelling.] Defn: To dress, adorn, deck, or supply with jewels, as a dress, a sword hilt, or a watch; to bespangle, as with jewels. The long gray tufts . . . are jeweled thick with dew. M. Arnold.