interrogatory
n. கேள்வி, கேள்வித்தொகுதி, குற்றஞ் சாட்டப்பட்டவரிடம் கேட்க்கப்படும் குறுக்குக் கேள்வித் தொகுதி, (பெயரடை) வினாவுகிற, வினாவுடன் கூடிய, விசாரணை செய்கிற, வினாமுறையான.
In`ter*rog"a*to*ry, n.; pl. Interrogatories. Etym: [Cf. F. interrogatoire.] Defn: A formal question or inquiry; esp. (Law), a question asked in writing. Macaulay. In`ter*rog"a*to*ry, a. Etym: [L. interrogatorius.] Defn: Containing, expressing, or implying a question; as, an interrogatory sentence.