interrogative
n. வினாச்சுட்டு, வினாப்பெயர், (பெயரடை) வினாவுகிற, கேள்வி வடிவான, கேள்வி கேட்கிற, கேள்விகுறித்த.
In`ter*rog"a*tive (, a. Etym: [L. interrogativus: cf. F. interrogatif.] Defn: Denoting a question; expressed in the form of a question; as, an interrogative sentence; an interrogative pronoun. In`ter*rog"a*tive, n. (Gram.) Defn: A word used in asking questions; as, who which why