inhibition
n. தடைக்கட்டுச் செய்தல், தடைக்கட்டு, தடுப்பாணை, விலக்கி வைப்பு, (உள) பயிர்ப்புத் தடை, நீடித்த பழக்கம் அல்லது பயிற்சி காரணமான செயலவாக்களின் உள்ளார்ந்த தடைபுணர்ச்சி.
In`hi*bi"tion, n. Etym: [L. inhibitio: cf. F. inhibition.] 1. The act of inhibiting, or the state of being inhibited; restraint; prohibition; embargo. 2. (Physiol.) Defn: A stopping or checking of an already present action; a restraining of the function of an organ, or an agent, as a digestive fluid or ferment, etc.; as, the inhibition of the respiratory center by the pneumogastric nerve; the inhibition of reflexes, etc. 3. (Law) Defn: A writ from a higher court forbidding an inferior judge from further proceedings in a cause before; esp., a writ issuing from a higher ecclesiastical court to an inferior one, on appeal. Cowell.