incondite
a. இலக்கிய ஆக்கவகையில் ஒழுங்காக அமைக்கப்பெறாத, செப்பமுறாத. கரடுமுரடான.
In"con*dite, a. Etym: [L. inconditus; pref. in- not + conditus, p. p. of condere to put or join together. See Condition.] Defn: Badly put together; inartificial; rude; unpolished; irregular. "Carol incondite rhymes." J. Philips.