incognito

n. ஆளடையாளம் அறியப்படாதவர், உருக்கிரந்தியல்பவர், ஔதவுமறைவு, உருக்கரந்தியல்பு, இனமறியப் படாமை, அடையாளம் உணரப்படாமை, (பெயரடை) ஆளடையாளம் அறியப்படாத, உருக்கரந்தியல்கின்ற, மாறுவேடம் புனைந்த, பெயர் மாறட்டமான, மாற்றுப் பெயரான, புனைபெயரான, (வினையடை) ஆளடையாளமறியப்படாமல், உருக்கரந்து, பெயர் மாறாட்டத்துடன், பண்பு மாறாட்டத்துடன், புனை பெயருடன், மாற்றுப் பெயருடன்.

---

In*cog"ni*to, a. or adv. Etym: [It. incognito, masc., incognita, fem., L. incognitus unknown; pref. in- not + cognitus known, p. p. of cognoscere: cf. F. incognito, fr. It. See Cognition.] Defn: Without being known; in disguise; in an assumed character, or under an assumed title; -- said esp. of great personages who sometimes adopt a disguise or an assumed character in order to avoid notice. 'T was long ago Since gods come down incognito. Prior. The prince royal of Persia came thither incognito. Tatler. In*cog"ni*to, n.; pl. Incognitos. Etym: [See Incognito, a.] 1. One unknown or in disguise, or under an assumed character or name. 2. The assumption of disguise or of a feigned character; the state of being in disguise or not recognized. His incognito was endangered. Sir W. Scott.

---