incident

n. நிகழ்ச்சி, குறிப்பிடத்தக்க தனிச்சிறப்பு நிகழ்ச்சி, இடை நிகழ்ச்சி, சிறு செய்தி, கிளைக்கதை, சிறு பண்பு, நாடகம் அல்லது செய்யுளின் தனிப்பட்ட செயல் நிகழ்ச்சி, (சட்) உரிமை கடமைப்பொறுப்புக்களைச் சார்ந்த செய்தி, பண்ணை முதலியவற்றோடு இணைத்த உரிமை பொறுப்பு முதலியன, (பெயரடை) நிகழக்கூடிய, சார்ந்ததுள்ள, இயல்பாகத் தொடர்பு கொண்ட, (சட்) உடனிணைந்த, தொடர்புள்ள, ஔதக்கதிர் விழுகின்ற, கோடு சென்று தொடுகின்ற, இயங்கு படை சென்று தாக்குகின்ற.

Synonyms

Antonyms

In"ci*dent, a. Etym: [L. incidens, -entis, p. pr. & of incidere to fall into or upon; pref. in- in, on + cadere to fall: cf. F. incident. See Cadence.] 1. Falling or striking upon, as a ray of light upon a reflecting surface. 2. Coming or happening accidentally; not in the usual course of things; not in connection with the main design; not according to expectation; casual; fortuitous. As the ordinary course of common affairs is disposed of by general laws, so likewise men's rarer incident necessities and utilities should be with special equity considered. Hooker. 3. Liable to happen; apt to occur; befalling; hence, naturally happening or appertaining. All chances incident to man's frail life. Milton. The studies incident to his profession. Milward. 4. (Law) Defn: Dependent upon, or appertaining to, another thing, called the principal. Incident proposition (Logic), a proposition subordinate to another, and introduced by who, which, whose, whom, etc.; as, Julius, whose surname was Cæsar, overcame Pompey. I. Watts. In"ci*dent, n. Etym: [Cf. F. incident.] 1. That which falls out or takes place; an event; casualty; occurrence. 2. That which happens aside from the main design; an accidental or subordinate action or event. No person, no incident, in a play but must be of use to carry on the main design. Dryden. 3. (Law) Defn: Something appertaining to, passing with, or depending on, another, called the principal. Tomlins. Syn. -- Circumstance; event; fact; adventure; contingency; chance; accident; casualty. See Event.