habitue
n. (பிர.) பழக்கமாக வருபவர் அல்லது தங்குபவர்.
Ha`bi`tu`e", n. Etym: [F., p. p. of habituer. See Habituate.] Defn: One who habitually frequents a place; as, an habitué of a theater.
n. (பிர.) பழக்கமாக வருபவர் அல்லது தங்குபவர்.
Ha`bi`tu`e", n. Etym: [F., p. p. of habituer. See Habituate.] Defn: One who habitually frequents a place; as, an habitué of a theater.