frown
n. முகச்சுளிப்பு, புருவ நெரிப்பு, கடுநோக்கு, சினக்குறிப்பு, வெறுப்புக்காட்டும் தோற்றம், விருப்பின்மை தெரிவிக்கும் குறிப்பு, அச்சுறுத்தும் தோற்றம், (வினை) புருவம் சுரி, முகம் கடுகடுத்துக் காட்டு, விருப்பின்மைக் குறிப்புக்காட்டு, சினக்குறிப்புக்காட்டு, வெறுப்புக்குறிப்புக் காட்டிக் கண்டித்தடக்கு, பொருள்கள் வகையில் இன்னாத் தோற்றங்கொள்.
Frown, v. i. [imp. &, p. p. Frowned; p. pr. & vb. n. Frowning.] Etym: [OF. froignier, F. frogner, in se refrogner, se renfrogner, to knit the brow, to frown; perh. of Teutonic origin; cf. It. in frigno wrinkled, frowning, Prov. It. frignare to cringe the face, to make a wry face, dial. Sw. fryna to make a wry face,] 1. To contract the brow in displeasure, severity, or sternness; to scowl; to put on a stern, grim, or surly look. The frowning wrinkle of her brow. Shak. 2. To manifest displeasure or disapprobation; to look with disfavor or threateningly; to lower; as, polite society frowns upon rudeness. The sky doth frown and lower upon our army. Shak. Frown, v. t. Defn: To repress or repel by expressing displeasure or disapproval; to rebuke with a look; as, frown the impudent fellow into silence. Frown, n. 1. A wrinkling of the face in displeasure, rebuke, etc.; a sour, severe, or stere look; a scowl. His front yet threatens, and his frowns command. Prior. Her very frowns are fairer far Than smiles of other maidens are. H. Coleridge. 2. Any expression of displeasure; as, the frowns of Providence; the frowns of Fortune.