feminine

n. பெண்பால், பெண்ணியல்பு, பெண்பாற்சொல், (பெ.) பெண்டிருக்குரிய, பெண்ணியல்பான, பெண்களுக்கேயுரிய, பெண்களுக்குகந்த, பெண்பாலருக்கிசைந்த, (இலக்.) பெண்பால் குறித்த, எதுகையில் இரண்டசையுடன் இரண்டாம் அசை அழுத்தமற்றதாயமைந்த, யாப்பு முடிவில் ஈற்றயல் அழுத்தமுடைய, இடைநிறுத்த வகையில் உடனடியாக அழுத்தந் தொடராத.

Synonyms

Antonyms

Fem"i*nine, a. Etym: [L. femininus, fr. femina woman; prob. akin to L. fetus, or to Gr. fæmme woman, maid: cf. F. féminin. See Fetus.] 1. Of or pertaining to a woman, or to women; characteristic of a woman; womanish; womanly. Her letters are remarkably deficient in feminine ease and grace. Macaulay. 2. Having the qualities of a woman; becoming or appropriate to the female sex; as, in a good sense, modest, graceful, affectionate, confiding; or, in a bad sense, weak, nerveless, timid, pleasure- loving, effeminate. Her heavenly form Angelic, but more soft and feminine. Milton. Ninus being esteemed no man of war at all, but altogether feminine, and subject to ease and delicacy. Sir W. Raleigh. Fem"i*nine, n. 1. A woman. [Obs. or Colloq.] They guide the feminines toward the palace. Hakluyt. 2. (Gram.) Defn: Any one of those words which are the appellations of females, or which have the terminations usually found in such words; as, actress, songstress, abbess, executrix. There are but few true feminines in English. Latham.