expletive
n. சாரியை, அசைநிலை, யாப்புநிரப்பு அசை, பொருளற்ற இடநிரப்புச்சொல், சூளுரையில் வரும் பெற்றுரை, (பெ.) செய்யுள் இசை நிரப்புவதற்குப் பயன்படுகிற, ஓசைநிரப்புதற்குமட்டுமே சேர்க்கப்படுகிற,. இடநிரப்பியலான.
Ex"ple*tive, a. Etym: [L. expletivus, from expletus, p.p. of explere to fill up; ex out+plere to fill, akin to plenus full: cf. F. explétif. See Full.] Defn: Filling up; hence, added merely for the purpose of filling up; superfluous. "Expletive imagery." Hallam. Expletive phrases to plump his speech. Barrow. Ex"ple*tive, n. Defn: A word, letter, or syllable not necessary to the sense, but inserted to fill a vacancy; an oath. While explectives their feeble aid to join, And ten low words oft creep in one dull line. Pope.