entail

n. மரபுரிமைக் கட்டுப்பாடு, தலைமுறைகளின் மரபுரிமையைக் கட்டுப்படுத்தும் முதலேற்பாடு, மரபுரிமைக் கட்டுப்பாட்டுப் பத்திரம், மரபுரிமை கட்டுப்பட்ட உடைமை, மாறா மரபுரிமைப்பண்பு, (வினை) மரபுரிமைக் கட்டுப்பாடு செய், நீங்கா உடைமையாக வழங்க, மேற்சுமத்து, இன்றியமையாத தாக்கு, தவிர்க்க முடியாதபடியாக்கு.

Synonyms

Antonyms

En*tail", n. Etym: [OE. entaile carving, OF. entaille, F., an incision, fr. entailler to cut away; pref. en- (L. in) + tailler to cut; LL. feudum talliatum a fee entailed, i. e., curtailed or limited. See Tail limitation, Tailor.] 1. That which is entailed. Hence: (Law) (a) An estate in fee entailed, or limited in descent to a particular class of issue. (b) The rule by which the descent is fixed. A power of breaking the ancient entails, and of alienating their estates. Hume. 2. Delicately carved ornamental work; intaglio. [Obs.] "A work of rich entail." Spenser. En*tail", v. t. [imp. & p. p. Entailed; p. pr. & vb. n. Entailing.] Etym: [OE. entailen to carve, OF. entailler. See Entail, n.] 1. To settle or fix inalienably on a person or thing, or on a person and his descendants or a certain line of descendants; -- said especially of an estate; to bestow as an heritage. Allowing them to entail their estates. Hume. I here entail The crown to thee and to thine heirs forever. Shak. 2. To appoint hereditary possessor. [Obs.] To entail him and his heirs unto the crown. Shak. 3. To cut or carve in a ornamental way. [Obs.] Entailed with curious antics. Spenser.