dungeon
n. சிறைக்கிடங்கு, கோட்டையின் உள்ளிடத் தலைக்ஷ்மை அரண், காற்றோட்டமற்ற இடம், இருட்டறை, (வினை) நிலஹ்றையில் இட்டடை, அரண்காப்பான நிலவறையிற் சிறைப்படுத்திவை,.
Dun"geon, n. Etym: [OE. donjoun highest tower of a castle, tower, prison, F. donjon tower or platform in the midst of a castle, turret, or closet on the top of a house, a keep of a castle, LL. domnio, the same word as LL. dominus lord. See Dame, Don, and cf. Dominion, Domain, Demesne, Danger, Donjon.] Defn: A close, dark prison, commondonjon or keep of a castle, these being used as prisons. Down with him even into the deep dungeon. Tyndale. Year after year he lay patiently in a dungeon. Macaulay. Dun"geon, v. t. Defn: To shut up in a dungeon. Bp. Hall.