dominant

n. இசையில் ஐந்தாவது சுரம், திருச்சபை ஒதுமறையின் அடிச்சுரம், மரபாய்வியலிலர் விஞ்டசுமரபுக்கூறு, கலப்பின முதல்தலைமுறையில் மேம்பட்டு நிற்கும் ஒருவழிப்பெற்றோர் பண்புக்கூறு, செடியினத்தில் மேம்பட்டு நிலையுறும் வகை, மரக்கூடடில் உயர்மரம், (பெயரடை) ஆதிக்கம் வசிக்கிற, ஆட்சியிலிருந்து, முதன்மையான., மேம்பட்ட விஞ்சிய ஆற்றலுடைய, முனைப்பான, விஞ்சிநிற்கிற, கவிதது, நடப்பாட்சியிலுள்ள, ஆட்சிவழக்கிலுள்ள பெருவழக்காறடைய, கலப்பினங்களின் இருவழிமூல இனப்பண்புக் கூறுகளிடையே முதல் தலைமுறையிலேயே முந்துறத்தோற்றுகிற.

Synonyms

Antonyms

Dom"i*nant, a. Etym: [L. dominans, -antis, p. pr. of dominari: cf. F. dominant. See Dominate.] Defn: Ruling; governing; prevailing; controlling; predominant; as, the dominant party, church, spirit, power. The member of a dominant race is, in his dealings with the subject race, seldom indeed fraudulent, . . . but imperious, insolent, and cruel. Macaulay. Dominant estate or tenement (Law), the estate to which a servitude or easement is due from another estate, the estate over which the servitude extends being called the servient estate or tenement. Bouvier. Wharton's Law Dict. -- Dominant owner (Law), one who owns lands on which there is an easement owned by another. Syn. -- Governing; ruling; controlling; prevailing; predominant; ascendant. Dom"i*nant, n. (Mus.) Defn: The fifth tone of the scale; thus G is the dominant of C, A of D, and so on. Dominant chord (Mus.), the chord based upon the dominant.