discursive

a. மேலோட்டமான, தாவித்தாவிச் செல்கிற, தொடர்ச்சியற்ற, இங்கொன்றம் அங்கொன்றமான, சுற்றி வளைத்துச் செல்கிற, மற்றொன்று விரிக்கிற, வாதமுறையான, ஆய்வு முறையான.

Synonyms

Antonyms

Dis*cur"sive, a. Etym: [Cf. F. discursif. See Discourse, and cf. Discoursive.] 1. Passing from one thing to another; ranging over a wide field; roving; digressive; desultory. "Discursive notices." De Quincey. The power he [Shakespeare] delights to show is not intense, but discursive. Hazlitt. A man rather tacit than discursive. Carlyle. 2. Reasoning; proceeding from one ground to another, as in reasoning; argumentative. Reason is her being, Discursive or intuitive. Milton. -- Dis*cur"sive*ly, adv. -- Dis*cur"sive*ness, n.