discharge

n. கப்பல் சுமையிறக்கம், வெடிதீர்வு, மின் கலத்திலிருந்து மின்போக்கு, செறிவு தளர்ப்பு, நீர்க்கசிவு, வௌதயேற்றம், பொறப்பு நிறைவேற்றம், கடமை நிறைவேற்றம், செயல் முடிப்பு, குற்றத்தினின்றம் தவிர்ப்பு, சிறைக்கூடத்தினின்றும் விடுவிப்பு, படைத்துறைவிடுவிப்பு, வேலையிலிருந்து நீக்கம, கல்ன் தீர்ப்பு, கட்டண மளிப்பு, வலிவழங்கீடு, விலக்கச் சான்றிதழ், விடுவிப்பு உரிமைச்சீட்டு, கொடுத்துத் தீர்க்கப்பட்ட ஒன்று, சாயம் போக்கும் முறை, சாயம் போக்கு கூறு, (வினை) சுமையிறக்கு, பளுக்குறை, பளு எடுத்துவிடு, வெடிதீர், மின்கலத்திலிருனந்து மின்வலி வௌதயேற்று, செறிவு தளர்த்து, நீர்வௌதயேற்று, பிலிற்று, கசியச்செய்., கொண்டுசென்று கொட்டு, அனுப்பு, வௌதயேற்று, பொறுப்பு நிறைவேற்று, கடமை ஆற்று செயலாற்று, செயல் முடித்துவிடு, குற்றத்தினின்றும் தவிர்ப்பளி, சிறையினின்றும் விடுவி, படைத் துறையினின்றும் தவிர்ப்பளி, சிறையினின்றும் விடுவி, படைத்துறையினின்றும் விடுவிப்பு அளி, வேலையிலிருந்து நீக்கு. கடன் தீர், கொடுத்துத்தீர், கணக்கச் சரிவர ஒப்புவி, கணக்குச் சரிவர ஒப்புவி, கணக்கச் சரிகட்டிக்காட்டு, காரணங்கூறி விளக்கமளி, பங்கிட்டளி, வௌதயிடு, புறஞ்செல்லவிடு, சரக்கு வகையில் இறக்கப்பெறு, செறிவு தளர்வுறு, ஒழுகு, புறஞ்செல், சாயமகற்று, துணியின் சாயம்போக்கு, (சட்) நீதிமன்ற ஆணையைத் தள்ளுபடி செய்.

Synonyms

Antonyms

Dis*charge", v. t. [imp. & p. p. Discharged; p. pr. & vb. n. Discharging.] Etym: [OE. deschargen, dischargen, OF. deschargier, F. décharger; pref. des- (L. dis) + chargier, F. charger. See Charge.] 1. To relieve of a charge, load, or burden; to empty of a load or cargo; to unburden; to unload; as, to discharge a vessel. 2. To free of the missile with which anything is charged or loaded; to let go the charge of; as, to discharge a bow, catapult, etc.; especially, said of firearms, -- to fire off; to shoot off; also, to relieve from a state of tension, as a Leyden jar. The galleys also did oftentimes, out of their prows, discharge their great pieces against the city. Knolles. Feeling in other cases discharges itself in indirect muscular actions. H. Spencer. 3. To of something weighing upon or impeding over one, as a debt, claim, obligation, responsibility, accusation, etc.; to absolve; to acquit; to clear. Discharged of business, void of strife. Dryden. In one man's fault discharge another man of his duty. L'Estrange. 4. To relieve of an office or employment; to send away from service; to dismiss. Discharge the common sort With pay and thanks. Shak. Grindal . . . was discharged the government of his see. Milton. 5. To release legally from confinement; to set at liberty; as, to discharge a prisoner. 6. To put forth, or remove, as a charge or burden; to take out, as that with which anything is loaded or filled; as, to discharge a cargo. 7. To let fly, as a missile; to shoot. They do discharge their shot of courtesy. Shak. 8. To set aside; to annul; to dismiss. We say such an order was "discharged on appeal." Mozley & W. The order for Daly's attendance was discharged. Macaulay. 9. To throw off the obligation of, as a duty or debt; to relieve one's self of, by fulfilling conditions, performing duty, trust, and the like; hence, to perform or ex Had I a hundred tongues, a wit so large As could their hundred offices discharge. Dryden. 10. To send away (a creditor) satisfied by payment; to pay one's debt or obligation to. [Obs.] If he had The present money to discharge the Jew. Shak. 11. To give forth; to emit or send out; as, a pipe discharges water; to let fly; to give expression to; to utter; as, to discharge a horrible oath. 12. To prohibit; to forbid. [Scot. Obs.] Sir W. Scott. Discharging arch (Arch.), an arch over a door, window, or other opening, to distribute the pressure of the wall above. See Illust. of Lintel. -- Discharging piece, Discharging strut (Arch.), a piece set to carry thrust or weight to a solid point of support. -- Discharging rod (Elec.), a bent wire, with knobs at both ends, and insulated by a glass handle. It is employed for discharging a Leyden jar or an electrical battery. See Discharger. Syn. -- See Deliver. Dis*charge", v. i. Defn: To throw off or deliver a load, charge, or burden; to unload; to emit or give vent to fluid or other contents; as, the water pipe discharges freely. The cloud, if it were oily or fatty, would not discharge. Bacon. Dis*charge", n. Etym: [Cf. F. décharge. See Discharge, v. t.] 1. The act of discharging; the act of relieving of a charge or load; removal of a load or burden; unloading; as, the discharge of a ship; discharge of a cargo. 2. Firing off; explosive removal of a charge; explosion; letting off; as, a discharge of arrows, of artillery. 3. Act of relieving of something which oppresses or weighs upon one, as an obligation, liability, debt, accusation, etc.; acquittance; as, the discharge of a debtor. 4. Act of removing, or getting rid of, an obligation, liability, etc.; fulfillment, as by the payment of a debt, or the performance of a trust or duty. Indefatigable in the discharge of business. Motley. Nothing can absolve us from the discharge of those duties. L'Estrange. 5. Release or dismissal from an office, employment, etc.; dismission; as, the discharge of a workman by his employer. 6. Legal release from confinement; liberation; as, the discharge of a prisoner. 7. The state of being discharged or relieved of a debt, obligation, office, and the like; acquittal. Too secure of our discharge From penalty. Milton. 8. That which discharges or releases from an obligation, liability, penalty, etc., as a price of ransom, a legal document. Death, who sets all free, Hath paid his ransom now and full discharge. Milton. 9. A flowing or issuing out; emission; vent; evacuation; also, that which is discharged or emitted; as, a rapid discharge of water from the pipe. The hemorrhage being stopped, the next occurrence is a thin serous discharge. S. Sharp. Charge and discharge. (Equity Practice) See under Charge, n. -- Paralytic discharge (Physiol.), the increased secretion from a gland resulting from the cutting of all of its nerves.