crumb

n. அப்பத்துண்டு, சிறு துணுக்கு, பொருக்கு, சிறு பகுதி, அப்பத்தின் மென்மையான உட்பகுதி, (வி.) சிறு துணுக்குகளாக்கு, இடி, பொடி, அப்பத்துண்டுகளை உள்ளிடு, அப்பத்துணுக்குகளை மேலீடாகத் தூவு, துண்டுத்துகள் தூவிக் கெட்டிப்படுத்து, தூள்படு, பொடியாகு, நொறுக்கு, துண்டுத் துணுக்குகளைத் துடைத்தகற்று.

---

Crumb (krm), n. Etym: [AS. cruma, akin to D. kruim, G. krume; cf. G. krauen to scratch, claw.] [Written also crum.] 1. A small fragment or piece; especially, a small piece of bread or other food, broken or cut off. Desiring to be fed with the crumbs which fell from the rich man's table. Luke xvi. 21. 2. Fig.: A little; a bit; as, a crumb of comfort. 3. The soft part of bread. Dust unto dust, what must be, must; If you can't get crumb, you'd best eat crust. Old Song. Crumb brush, a brush for sweeping crumbs from a table. -- To a crum, with great exactness; completely. Crumb, v. t. [imp. & p. p. Crumbed (krmd); p. pr. & vb.n. Crumbing (krm"ng).] Defn: To break into crumbs or small pieces with the fingers; as, to crumb bread. [Written also crum.]

---