croak
n. கரகரப்பான ஒலி, தவளை கத்தும் ஓசை, அண்டங்காக்கைக் கரைவு, (வி.) தவளையின் கத்தும் ஓசை எழுப்பு, அண்டங் காக்கையின் கரைவொலி எழுப்பு, கரகரப்பான ஒலிசெய், அடித்தொண்டையில் பேசு, புலம்பு, முணுமுணுப்புச்செய், கேட்டின் முன்னறிகுறி காட்டு.
Synonyms
Antonyms
Croak (krk), v. i. [imp. & p. p. Croaked. (krp. pr. & vb. n. Croaking.] Etym: [From the primitive of AS. cracettan to croak as a raven; akin to G. kr to croak, and to E. creak, crake.] 1. To make a low, hoarse noise in the throat, as a frog, a raven, or a crow; hence, to make any hoarse, dismal sound. Loud thunder to its bottom shook the bog, And the hoarse nation croaked. Pope. 2. To complain; especially, to grumble; to forebode evil; to utter complaints or forebodings habitually. Marat . . . croaks with reasonableness. Carlyle. Croak, v. t. Defn: To utter in a low, hoarse voice; to announce by croaking; to forebode; as, to croak disaster. The raven himself is hoarse, That croaks the fatal entrance of Duncan. Shak. Two ravens now began to croak Their nuptial song. Wordsworth. Croak, n. Defn: The coarse, harsh sound uttered by a frog or a raven, or a like sound.