contour

n. உருவரை, வடிவ விளிம்புவரை, பொதுத்தோற்றம், முனைத்த மேலீடான பண்பு, உருவரை சார்ந்த கலைப்பண்பு, மேடு பள்ள எல்லைக்கோடு, உயர்வு தாழ்வு எல்லைக்கோடு, நிலப்படத்தின் பண்புகுறித்த எல்லையிணைப்புக் குறி, (வி.) தள வேறுபாட்டெல்லைக் கோடிடு, மட்டநிலைக் கோட்டினைப் பின்பற்றிச்செல்.

Synonyms

Antonyms

Con*tour", n. Etym: [F. contour, fr. contourner to mark the outlines; con- + tourner to turn. See Turn.] 1. The outline of a figure or body, or the line or lines representing such an outline; the line that bounds; periphery. Titian's coloring and contours. A. Drummond. 2. (Mil.) Defn: The outline of a horizontal section of the ground, or of works of fortification. Contour feathers (Zoöl.), those feathers that form the general covering of a bird. -- Contour of ground (Surv.), the outline of the surface of ground with respect to its undulation, etc. -- Contour line (Topographical Suv.), the line in which a horizontal plane intersects a portion of ground, or the corresponding line in a map or chart.