clarion
n. சில்லிட்டிசைக்கும் எக்காளம், எழுச்சியூட்டும் உரத்த ஒலி, எக்காள ஓசை, எக்காளத்தினது போன்ற ஓசை, (பெ.) தௌதவான, உரத்த.
Clar"i*on, n. Etym: [OE. clarioun, OF. clarion, F. clairon, LL. clario, claro; so called from its clear tone, fr. L. clarus clear. See Clear.] Defn: A kind of trumpet, whose note is clear and shrill. He sounds his imperial clarion along the whole line of battle. E. Everett.