burin
n. செப்புத் தகட்டில் செதுக்குவேலை செய்யப் பயன்படும் கருவி, செதுக்கு வேலைக்காரருடைய தனித் தன்மையான பாணி.
Bu"rin, n. Etym: [F. burin, cf. It. burino, bulino; prob. from OHG. bora borer, boron to bore, G. bohren. See 1st Bore.] 1. The cutting tool of an engraver on metal, used in line engraving. It is made of tempered steel, one end being ground off obliquely so as to produce a sharp point, and the other end inserted in a handle; a graver; also, the similarly shaped tool used by workers in marble. 2. The manner or style of execution of an engraver; as, a soft burin; a brilliant burin.