burgage
n. பண்டைய நிலமரபுரிமை, ஆண்டுகட்டு மரபுரிமை, பெயரளவில் காவற்கடமையுடைய மண்ணிலவுரிமை.
Burg"age, n. Etym: [From Burg: cf. F. bourgage, LL. burgagium.] (Eng. Law) Defn: A tenure by which houses or lands are held of the king or other lord of a borough or city; at a certain yearly rent, or by services relating to trade or handicraft. Burrill.