bench
n. மரத்தினால் அல்லது கல்லினால் ஆன நீண்ட இருக்கை, விசிப்பலகை, படகில் உட்காருமிடம், நடுவர் இருக்கை, நடுவர்நிலை, நீதிமன்றம், அதிகாரியின் இருக்கை, நடுவர் ஆயம், குற்ற நடுவர் ஆயம், பாராளுமன்றத்திதல் தனிக்குழவினர்க்கு ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ள இருக்கைக்ள, தச்சர் முதலியோர் வேலைசெய்யும் மேசை, மதிலின் பிதுக்கம், நிலப்படிக்கட்டு, (வினை) இருக்கையில் அமர்த்து, விசிப்பலகைகள் அமைத்துக்கொடு, நாய்களைக் காட்சிககு வை.
Bench, n.; pl. Benches. Etym: [OE. bench, benk, AS. benc; akin to Sw. bänk, Dan bænk, Icel. bekkr, OS., D., & G. bank. Cf. Bank, Beach.] 1. A long seat, differing from a stool in its greater length. Mossy benches supplied the place of chairs. Sir W. Scott. 2. A long table at which mechanics and other work; as, a carpenter's bench. 3. The seat where judges sit in court. To pluck down justice from your awful bench. Shak. 4. The persons who sit as judges; the court; as, the opinion of the full bench. See King's Bench. 5. A collection or group of dogs exhibited to the public; -- so named because the animals are usually placed on benches or raised platforms. 6. A conformation like a bench; a long stretch of flat ground, or a kind of natural terrace, near a lake or river. Bench mark (Leveling), one of a number of marks along a line of survey, affixed to permanent objects, to show where leveling staffs were placed. -- Bench of bishops, the whole body of English prelates assembled in council. -- Bench plane, any plane used by carpenters and joiners for working a flat surface, as jack planes, long planes. -- Bench show, an exhibition of dogs. -- Bench table (Arch.), a projecting course at the base of a building, or round a pillar, sufficient to form a seat. Bench, v. t. [imp. & p. p. Benched; p. pr. & vb. n. Benching.] 1. To furnish with benches. 'T was benched with turf. Dryden. Stately theaters benched crescentwise. Tennyson. 2. To place on a bench or seat of honor. Whom I . . . have benched and reared to worship. Shak. Bench, v. i. Defn: To sit on a seat of justice. [R.] Shak.