bunch

n. கொத்து, குலை, தொகுதி, கும்பு, குவியல், முடிச்சு, வீக்கம், மொத்தம், திட்ட அளவுள்ள கட்டுக் காயத்துணிச்சுருள் (வினை) கட்டிபோல வீங்கு, புடை, ஒன்றாக சேர், கொத்தாக இணை, அடர்த்தியாக்கு, ஆடை மடித்துக் கொசுவம் வை, நெருங்கு, (படை.) நேரிய இடை வௌதயின்றி நெருக்கு.

---

Bunch, n. Etym: [Akin to OSw. & Dan. bunke heap, Icel. bunki heap, pile, bunga tumor, protuberance; cf. W. pwng cluster. Cf. Bunk.] 1. A protuberance; a hunch; a knob or lump; a hump. They will carry . . . their treasures upon the bunches of camels. Isa. xxx. 6. 2. A collection, cluster, or tuft, properly of things of the same kind, growing or fastened together; as, a bunch of grapes; a bunch of keys. 3. (Mining) Defn: A small isolated mass of ore, as distinguished from a continuous vein. Page. Bunch, v. i. [imp. & p. p. Buncheder (p. pr. & vb.n. Bunchinger.] Defn: To swell out into a bunch or protuberance; to be protuberant or round. Bunching out into a large round knob at one end. Woodward. Bunch, v. t. Defn: To form into a bunch or bunches.

---