barytone

n. (இசை) உச்சவகைக் குரலுக்கும் மட்டவகைக் குரலுக்கும் இடைப்பட்ட வீறார்ந்த ஆண் குரல், வீறார்ந்த ஆண் குரலையுடைய பாடகர், வீறார்ந்த ஆண் குரலுக்குப் பொருத்தமான இசை, இசைக்குரிய பித்தளையாலான துளைக்கருவி வகை, கடை அசை அழுத்தம் பெறாத சொல், (வினை) உச்சவகைக் குரலுக்கும் மட்டவகை குரலுக்கும் இடைப்பட்ட, கடை அசை அழுத்தம் பெறாத.

---

Bar"y*tone, Bar"i*tone, a. Etym: [Gr. ; heavy + tone.] 1. (Mus.) Defn: Grave and deep, as a kind of male voice. 2. (Greek Gram.) Defn: Not marked with an accent on the last syllable, the grave accent being understood. Bar"y*tone, Bar"i*tone, n. Etym: [F. baryton: cf. It. baritono.] 1. (Mus.) (a) A male voice, the compass of which partakes of the common bass and the tenor, but which does not descend as low as the one, nor rise as high as the other. (b) A person having a voice of such range. (c) The viola di gamba, now entirely disused. 2. (Greek Gram.) Defn: A word which has no accent marked on the last syllable, the grave accent being understood.

---