barbarian
n. காட்டுமிராண்டி, நாகரிகமில்லாதவர், பண்பற்றவர், கிரேக்க வழக்கில் அயல்நாட்டான், (பெ) காட்டு மிராண்டித்தனமான, முரட்டுத் தன்மையுடைய.
Bar*ba"ri*an, n. Etym: [See Barbarous.] 1. A foreigner. [Historical] Therefore if I know not the meaning of the voice, I shall be unto him that speaketh a barbarian, and he that speaketh shall be a barbarian unto me. 2. A man in a rule, savage, or uncivilized state. 3. A person destitute of culture. M. Arnold. 4. A cruel, savage, brutal man; one destitute of pity or humanity. "Thou fell barbarian." Philips. Bar*ba"ri*an, a. Defn: Of, or pertaining to, or resembling, barbarians; rude; uncivilized; barbarous; as, barbarian governments or nations.