attrite
a. உராய்வதால் தேய்ந்துள்ள. (மெய்.) கடவுள் அன்பினாலன்றித் தண்டனை அச்ச்த்தினால் செய்ததற்கு இரங்குகிற.
At*trite", a. Etym: [L. attritus, p. p. of atterere; ad + terere to rub. See Trite.] 1. Rubbed; worn by friction. Milton. 2. (Theol.) Defn: Repentant from fear of punishment; having attrition of grief for sin; -- opposed to contrite.