aspirate
n. மூச்சொலி, மூச்சொலி கலந்த மெய்யொலி அல்லது மெய்யெழுத்து, மூச்சொலிக்குறியீடு, (பெ.) மூச்சொலியான, (வினை.) உயிர்ப்புடன் ஒலி, காற்றை உறிஞ்சியிழு.n. மூச்சொலி, மூச்சொலி கலந்த மெய்யொலி அல்லது மெய்யெழுத்து, மூச்சொலிக்குறியீடு, (பெ.) மூச்சொலியான, (வினை.) உயிர்ப்புடன் ஒலி, காற்றை உறிஞ்சியிழு.
As"pi*rate, v. t. [imp. & p. p. Aspirated; p. pr. & vb. n. Aspirating.] Etym: [L. aspiratus, p. p. of aspirare to breathe toward or upon, to add the breathing h; ad + spirare to breathe, blow. Cf. Aspire.] Defn: To pronounce with a breathing, an aspirate, or an h sound; as, we aspirate the words horse and house; to aspirate a vowel or a liquid consonant. As"pi*rate, n. 1. A sound consisting of, or characterized by, a breath like the sound of h; the breathing h or a character representing such a sound; an aspirated sound. 2. A mark of aspiration used in Greek; the asper, or rough breathing. Bentley. 3. An elementary sound produced by the breath alone; a surd, or nonvocal consonant; as, f, th in thin, etc. As"pi*rate, As"pi*ra"ted, a. Etym: [L. aspiratus, p. p.] Defn: Pronounced with the h sound or with audible breath. But yet they are not aspirate, i. e., with such an aspiration as h. Holder.